Bursaspor haftalar öncesinden mantıksal olarak; 13 Nisan 2025 tarihinde de matematiksel olarak şampiyonluğunu ilan etti ve Balıkesir’i bayram yerine dönüştürdü. “Bayram ziyaretinin kısası makbuldür” dedik ve bu ligde fazla kalmadık. Adresini yerini tam olarak bilemediğimiz stadyumlardan, kavunu son derece güzel olur dediğimiz sahalardan ve gözlerden uzak olan maçlardaki hakem hatalarından yılmış olarak bu ligden yaka paça çıktık ve geri dönmemek üzere kapıyı arkamızdan kapattık. Tüm camiaya hayırlı olsun.

Şampiyonluk maçı öncesi, stadyum etrafında kamp kurmuş on binlerce Bursaspor taraftarını gözlemleme şansım oldu. Aslında gözlemim Bursa-Balıkesir karayolunda başlamıştı. Karayolunda seyreden araçların neredeyse tamamından yeşil-beyaz atkı bayrak ve umutlar sarkıtılmıştı. Balıkesir’e gelen hiç kimse şok bir yenilgi beklemiyordu. Herkes kendinden emin şekilde komşuya akın etmişti. Stadyum yanındaki Balıkesir Parkında piknik yapan Bursaspor’lularla sohbet etme şansım da oldu. İşte bu gözlemlerimin sonucu bu şampiyonluğu özetleyen tek bir sosyolojik cümle yazayım: “Bursaspor TFF 3. Ligden 2. Lige yükselişine sevinmiyordu, yeniden varolmanın ve dirilişinin dışavurumuydu bu.”

Türkiye’de. Şampiyonluğun %80’i sahada kazanılıyorsa %20’si dış faktörlerin etkisiyle kazanılıyor. Kimilerine göre bu oran %70’e %30, hatta %50’ye %50 bile olabilir. Kısacası Bursaspor taraftarı Türkiye Süper Lig şampiyonu olmuş, M. United ile maçlar oynamış, yani sosyolojik bir etki olmasa TFF 3.Lig şampiyonluğunu pek kafasına takmaz bana göre.

“Her gece ölüp her şafakla diriliyorduk” diyor bir taraftar. “Birine uyku diğerine uyanmak diyerek teselli ediyorduk kendimizi. Kısacası bu dünyadan göçene dek her gün Bursaspor için ölmenin provasını yapıyoruz.” Bu sözleri sarf eden taraftar kalabalığa karıştı, arkasından koştum ama bir daha göremedim. Beni derinden düşündüren bir söz sarf etmişti. Maç bitince 15. saniyede yeşil çimi göremez oluşumuzun tek açıklaması da bu sarf edilen sözlerde gizli bence.

Oradan oraya atılmış horlanmış bir dev, Türkiye’ye antipatik gösterilmeye çalışılıyordu ama toplum mühendislerinin bu haksız mücadelesinin de sonuna gelinmişti. Eğer bu taraftar her maça 40 bin kişi gelmeseydi, birlik olduğunu göstermeseydi ne kadar paran olursa olsun şampiyon olamazdın. İşte bu sosyolojik baskı, futbolun görünmeyen elini de kırmış oldu.

Bursaspor işte yeniden var ve Bursaspor’a Türkiye’nin ihtiyacı var. Bu olgu, ebediyete kadar değişmeyecek…