Yazıma başlamadan önce Ramazan Bayramının, tüm insanlığa ve İslam âlemine hayırlar, iyilikler ve güzellikler ve barış getirmesini ümit eder, herkesin bayramını kutlarım.

Bu bayramda, hemen hemen her dini gün ve bayramlarımızda olduğu gibi herhangi bir kanalda olmazsa olmaz olarak yayınlanan “Çağrı” filminden bahsetmeden geçmek olmaz.

"Çağrı" (The Message), 1976 yapımı bir film olup, Peygamberimiz Muhammed Mustafa’nın (S.a.v.) hayatını ve İslam'ın doğuşunu anlatmaktadır. Yönetmenliğini Mustafa Akkad'ın üstlendiği bu film, özellikle hem İslam dünyasında hem de Batılı izleyiciler arasında önemli bir etki yaratmıştır.

Filmin başrollerinde, Anthony Quinn (Hamza), Irene Papas (Hind), Michael Ansara (Bilal) ve diğer önemli oyuncular yer almış ve film, Arapça ve İngilizce versiyonları ile dünya genelinde dağıtılmıştır.

Film, İslam tarihini anlatan en iyi filmdir desek yeridir. Sonradan benzer filmler çekilse de Çağrı’nın yeri asla doldurulamadı.

Filmin başarısı, işleniş şekli, gerçeğe en yakın uyarlama, dinimize ve tarihsel kronolojiye uyarak, saygı çerçevesinde çekilmesinin yanı sıra, oyuncu ve yönetmen başarısı olduğunun altını çizmek gerekir. Özellikle Anthony Quinn’in müthiş oyunculuğu ve Yönetmen Mustafa Akkad’ın mükemmel uyumu, filmin başarısında, önemli rol oynadı. Hatta, bu ikilinin uyumu, daha sonra Libya’nın bağımsızlık mücadelesinin anlatıldığı “Ömer Muhtar” filmi ile iyice pekişti.

Bu iki filmden de anlaşılacağı üzere, bir filmin başarılı olması için bazı şartların, aynı anda oluşması gerekir. Bunlardan en önemli olanı, anlatacağınız hikâye yani senaryo. Sonrasında ise yönetmen-oyuncu ilişkisini sayabiliriz. Bu ilişki ve uyum, bir filmin başarısında önemli bir dinamiği ifade eder. Bu ilişki, yaratıcı sürecin merkezinde yer alır ve projenin başarısını büyük ölçüde etkiler.

Başarılı bir yönetmen-oyuncu ilişkisi, açık ve şeffaf bir iletişimle başlar. Yönetmen, oyuncularla, sahneleme vizyonunu paylaşır. Oyuncular da karakterlerini ve performanslarını bu vizyona göre geliştirir. Oyuncular, yönetmene ve onun vizyonuna güvendiğinden, yönetmenin de oyunculara güven duyması, yaratıcı bir ortam oluşturur. Yönetmenler, birlikte birkaç kez çalıştıkları oyuncuların, yeteneklerini ve yaratıcılıklarını ortaya çıkararak, oyuncuların, güçlü yönlerini vurgular ve onların daha iyi performans sergilemelerini sağlar.

Yönetmen oyuncu ilişkisi, projenin, genel sanatsal vizyonunu oluşturur. Bu ilişkinin karmaşıklığı ve derinliği, birçok faktöre bağlı olmakla beraber, projelerin türü, yönetmenin tarzı, oyuncuların deneyimi ve ekibin genel dinamiği gibi etmenlerde filmin başarısı için önem arz etmektedir. Yönetmen-oyuncu arasındaki bu etkileşim, hem hikâyenin derinliğini hem de izleyiciye sunulan deneyimi şekillendirir.

Yönetmen Mustafa Akkad ile oyuncu Anthony Quinn’ in uyumu gibi bizde de birlikte birçok kez çalışıp, başarılı olmuş yönetmen ve oyuncular var. Hatta son dönem yapılan işlerden biri olan Tabii platformunu adeta zirveye çıkaran “Gassal” dizisi bunlardan birisidir. Dizinin başarısının senarist Sümeyye Karaarslan’ın başarılı senaryosu olmasının dışında en önemli pay, tabi ki yönetmen Selçuk Aydemir ve oyuncu Ahmet Kural. İkili pek çok filmde birlikte çalışmanın rahatlığı ile bu dizi de adeta ustalık eserleri olarak dizi tarihinde yerlerini aldılar. Bu uyum, yönetmen, oyuncu ilişkisini anlatan, en iyi örneklerden biri olarak gösterilebilir. Bu örnekleri çoğaltabiliriz. Oyuncu Ata Demirer ve yönetmen Hakan Algül, en son çektikleri “Bir ihtimal daha var” adlı dizi de önemli bir başarı yakaladılar.

Yönetmen, oyuncu ilişkileri ile ilgili yerli ve yabancı daha çok örnek verilebilir. Buradan çıkan ana sonuç, aslında iyi bir uyum yakalamaktır. Bu uyumda bir birini anlamaktan geçiyor. Aslında şuan bugünlerde tam da buna ihtiyaç var. Yani bir birimizi anlamaya.