Hayat mücadelesi içinde kendimizi kaptırıp giderken bir sarsıntı her şey alt üst oluyor. Yaşam zevkimiz yerini depresyona korkuya bırakıyor. Endişeli bekleyiş geri geliyor.

Tam da 23 Nisan günü yaşadığımız depremi; 23 Nisan sayesinde az da olsa huzurlu atlattık. Nedeni o gün tatil oluşu ile en azından çocuklarımızın çoğu yanımızda olduğundan endişe ve korkumuz ikiye katlanmadı. Gece yarısı yerine, öğle saatlerinde olması da korkumuzu hafifletmiş olabiliyor. İşin iyi yönlerini ele alıp moral olsun diye söylüyorum. Gerçekte korkunun gecesi gündüzü yok. Yaşadığımız gerçek bütün motivasyonumuzu dibe vurup, bizi hayattan soğutmaya yetiyor.

Evlerimize güvenmek istesek de aklımıza gelen sorular, sevdiklerimize zarar gelir korkusu beynimizden çıkmıyor. Kendimize göre ufak önlemler almaya gayret ediyoruz. Deprem çantasını hazır ediyoruz. Arabası olanlar bagajında battaniye yastık su gıda takviyesi yapabiliyor. Çadır satın alıp, uygun konaklama yeri bulma düşünceler arasında gündemde bekliyor.

Mantıklı düşünerek bakarsak, bütün bu hazırlıkları yıkıcı bir depremden, evlerimizden sağlıklı bir şekilde çıkabilirsek yapmış oluruz. Bütün dileklerimiz de yıkıcı bir Deprem yaşamayalım. 99 depreminden bu güne kadar bu korkulu bekleyiş bizleri hayli üzdü.

Türkiye’nin bir deprem kuşağında olduğunu çok iyi öğrendik. Yurdun hangi bölgesine gidersek gidelim depremsiz bir bölge bulma imkanımızın olmadığını da gördük.

Bilim insanlarından bu konu ile ilgili bizleri rahatlatıcı bir moral de almadık. Verdikleri tavsiyeleri dinledik. Sağlam binalarda oturmak şart, deprem öldürmez, ‘çürük yapılar öldürür’ sözünü de ezberledik. Bu söylenenleri yapmak çoğumuz için maddi açıdan imkansız. Herkesin hayali güvenli sağlam yuvada oturmak. Bu da şans kısmet maliyet gerektirir.

Elimizden gelen önlemi alıyoruz gerisi Allah’a emanet

Akıbetimizi zaman gösterecek. Yaşadığımız kadarını göreceğiz. Rabbim hepimizin kaderini sağlıklı huzurlu kılsın. He rzaman güzel düşünelim.

Saygılar