“Ey transfer, geldiysen 3 kez tahtaya vur!” demek mi lazım bu aralar… Kimsenin umurunda değil artık tahta!.. Kim bilir açılmıştır belki de… Biz şu aralar o şanlı mazimizle avunuyoruz… Hatıralar, hatıralar…
Erkan ŞEN
Tahta çatırdadı, çatlayacak… Seanslara başlamak lazım, “Ey transfer, geldiysen 3 kez tahtaya vur!..” Tahtanın açılacağı falan yok, kim bilir belki de açıldı da haberimiz yok. Çünkü muazzam bir iletişimsizlik var kulüpte. Bilgi kirliliği çok ama çok fazla! Beşiktaş’a gittiği iddia edilen adamların, ertesi gün Başakşehir’le ismi geçiyor falan… Neyse, ben bir hatıramı anlatarak şu sıkıcı gündemden uzak kalmak niyetindeyim.
SINIR ÖTESİ BİR ZAFER
Bursaspor’un şampiyon olduğunu öğrendiğimde 24-25 yaşlarımdaydım. ‘Öğrendiğimde’ diyorum çünkü o an elinde bavullarla kan ter içinde bir öğrenciydim ve Rusya’nın tatlı bahar güneşi usul usul vuruyordu enseme. Tren garından inmiş ve uçağa yetişmek için deliler gibi koşturuyordum. Sırtımda Bursaspor forması vardı ancak ben ne annemin telefonunu açıyordum ne de babamın… Mesajlara bile bakmak istemiyordum çünkü Bursaspor’un şampiyon olması lazımdı. Ya olamadıysa!.. Olumsuz hiçbir şey duymak istemiyordum… Garın çıkışında biraz soluklanmak için durdum ve suyumdan bir yudum aldım ancak bana gülerek bakan 2 Rus vatandaşı suyun genzime kaçmasına neden oldu. Sırıtarak bana bakan Rus vatandaşının eliyle verdiği dost selamına başımla karşılık verdim ve saniyesinde yanımda bittiler. “Türk müsün?” sorusuna, “Nereden anladınız?” sorusuyla cevap verdim. Birbirlerine bakarak güldüler ve elinin tersiyle şanlı formamın üstünde bulunan armaya dokunarak, “Kutlarım, iyi ders verdiniz” dediler. Ben o an üstümde Bursaspor forması olduğunu bile unutmuştum, gözlerim yaşardı. “Nasıl yani?” dememle bu iki güzel insan kahkahayı bastı. “Şampiyon oldunuz!” Ben o anı anlatamam. Bu nasıl bir duyguydu böyle! Tarif etmek gerçekten çok zor… Tanımadığım o adama sarıldım o an ve yanaklarım sırılsıklam oldu. Daha ne olsun, Bursaspor şampiyondu.
HANİ ERKEKLER AĞLAMAZDI
O gün havaalanında beni gören insanların tebessümü, uçağa binerken hosteslerin ve birkaç Türk vatandaşın kutlaması… Uçaktaki yerime oturmadan formamı işaret eden 2 gencin “Şampiyon Bursa” diye bağırması… İstanbul’a indiğimde tebessümle Yeşil Beyazlı formama bakması insanların ve pasaport giriş kontrolde bulunan polis ağabeyin, “Gel bakem şampiyon” diyerek beni yanına çağırması… Bu onurlu armanın efsane savaşçıları bize bu gururu yaşattı işte. Şimdi bırakın da gözümüzden yaşlar süzülsün. Küme düştüğümüz gün “Erkekler ağlamaz” sözünün üstümde kurduğu baskıyla ben ecel terleri döktüm ve tuvalete girdim de ağladım. Nasıl yazardık şimdi biz o haberi! Ellerim titredi benim… Bu acı öyle bir acı ki!.. Şampiyon takımı bu hallere düşürenlerden Allah soracak elbet. İnadına Timsah, inadına tertemiz şampiyon Bursaspor!
