Yıllar önce Sanayi ve Ticaret Bakanlığı‘nda görev yapan Mehmet Tekerlek‘in yardım seferberliği, 1956 yılında başladı. O tarihlerde uzman olarak görev yapan Tekerlek, açılan bir kurs için eleman bulmakla görevlendirilmiş ve araştırma yaptığı sıralarda Gaziantep‘teki mahallerde yoksul vatandaşların durumunu görmüş. İhtiyaç sahibi ailelerin adreslerini defterine not eden Tekerlek, yardım için kolları sıvamış.Yardım faaliyetlerine başladığı ilk yıllarda çevresindeki tanıdıklarından çeşitli yiyecekler ile ihtiyaç fazlası giyecekleri toplayarak motosikleti ile o mahallerde vatandaşlara dağıtmaya başlayan Mehmet Tekerlek, 64 yıldır sürdürdüğü yardım faaliyetleri sırasında 5 otomobil ve 1 motosiklet eskitti.
MAHALLE MAHALLE GEZERDİM
Gençlik yıllarında kentteki bir lokantada yemek yediği sırada ihtiyaç fazlası yemek, tatlı, sebze ve meyvelerin çöpe atıldığını gören Mehmet Tekerlek, işletme sahibi ile anlaşarak yemeklerin kendisine verilmesini istedi. Lokantanın kapanma saatine gidip kalan yemekleri alan Tekerlek, ertesi gün ihtiyaç sahiplerine ulaştırmaya başladı. Mehmet Tekerlek, o dönemlerde bekar olduğu için sürekli lokantalarda yemek yediğini ifade ederek, lokantalarda kalan yemeklerin atıldığını görünce böyle bir işe başladığını söyledi. Tekerlek şöyle konuştu: “Bekâr olduğum için iş yerime yakın bir lokantada sürekli yemek yerdim. Lokantada yapılan yemekler artardı. Zaman da geçince müşteriler gelmediği için o yemekler çöpe dökülürdü. Ben bunun farkına varınca sahibine söyledim. Bu yemeği bana verin, mahrumlara götüreyim dedim. Atılan yemeklerin hammaddesini bile verseniz bu insanlara yeter dedim. Bazı insanların evinde düzgün bir mutfak bile yoktu. Bu yemekleri bana verin dağıtayım dedim. İşletme sahibi de olur, bizi de bu vebalden kurtarırsın dedi. Yalnız iş yeri kapanmadan 5-10 dakika önce gelirsen veririz, dediler. Dedikleri gibi anlaştık. Dedikleri saatte giderdim. Tam kapanmaya yakın artık müşteri gelmek diye düşündükleri zaman artan yemekleri almaya giderdim. Her yemek için ayrı ayrı kovalar götürürdüm. Yemekleri ayrı ayrı kaplara doldurup kamyonete koyar, kenar mahallelerde gezerdim. Yemeklerin döküldüğünü görünce üzüldüm. Bu yemekleri yapamayan bir sürü insan vardı. Hem günah, hem aç yatan insanlar var. Ne kadar insana yardım ettiğimizin sayısını tutmak çok zor."
KİMSE AÇ KALMASIN
Ömrünü insanlara yardım etmeye adayan Mehmet Tekerlek, kendisini en çok etkileyen olayı ise şöyle anlattı: “Bir defa yerler buzdu. Buzlanmadan dolayı motosiklet kaydı, devrildik ve yemekler yere döküldü. Benim çoraplarıma kadar kirlendi. Yemekler ayakkabımın içine dolmuştu. Ben ayağımız kirlendiğine değil, bir kişilik yemek ziyan oldu diye, bir kişi aç kalacak diye üzülüyordum. Ayakkabımı yıkarım geçer ama rızık sahibi aç kaldı, ona çok üzülmüştüm. Kendime vakit ayırmak hiç aklıma gelmedi. Hep hizmet etmek istedim. Hayatımda dua almayı tercih ettim. Ben hiç evlenmedim. İşin çokluğundan zamanım olmadı. Sürekli erteledim. Yolda yürürken durdurup elimi öpenler oluyor. Onlara kimsin diye sorduğumda bana senin getirdiğin yemeklerle büyüdük. Biz o zamanlar aç yatmıştık. Araban kapımızda durduğu zaman annemiz bizi kaldırırdı. Yemekleri yer tekrar uyurduk diyorlar.” (DHA)
